بسمه تعالی

 چند روز پيش خبری به ما رسيد مبنی بر آنكه جوانی در دريا غرق شده است. كمی به حالاتش پس از غرق شدن فكر كردم انسان مرده چه انسانی است؟ چه حالاتی دارد و چگونه با دنيای‌اطرافش تعامل می كند؟ جواب اين سوالها را می توان در ذهن تجسم كرد، تقريبا انسان غرق شده شبيه به يك تنه درخت می ماند_ حتی می توان گفت تنه درخت به درد بخور تر از انسان غرق شده است. كمی فكر انسان را به خود مشغول می كند. ناگهان شباهتي بين دو اتفاق به ذهنم رسيد.

 غرق شدن! غرق شدن در دريا شباهت هايی‌ با غرق شدن در گناه دارد كه برايم جالب بود. اين دو نوع غرق شدن علتهايي شبيه با هم دارند.

 علت اول غرق شدن در دريا عدم شناخت از خود و توانايی های خود و يا حداقل فراموش كردن آن ها است. انسان فراموش می كند كه ماهی نيست و آبشش ندارد و پس از كمی تقلا خسته می شود و خود را در دريا رها می كند و كم كم آب وارد شش هاي او شده و را خفه مي كند و او در در دريا غرق مي شود. يك علت غرق شدن در گناه هم نشناختن خود و ظرفيت های خود است. انسان نمی داند كه شهوت موجود در وجودش تا چه حد خطرناك است. فراموش كرده كه غضب و قدرت در وجودش است و حتی نمی داند كه از كوچكترين چيز ها در زندگی اش تأثير می پذيرد. و بزرگتر از همه فراموش می كند كه برای چه آفريده شده و پای بر روی زمين گزاشته است.

 علت ديگر غرق شدن در دريا عدم شناخت از محيطی است كه وارد آن می شود.انسان نمی داند كه دريا بستر خطرناك و بی رحمی است، اولين موجش ممكن است كار آدم را تمام كند. زير پای آدم را خالی می كند. از بيرون كه به آن نگاه می كنی وسوسه ات می كند كه به آن وارد شوی اما وارد شدن همانا و خطر همانا. اگر پايت را جايی آن طرف تر بگذاری ديگر بازگشت به ساحل در حاله ای از ابهام است.

 عدم شناخت از فضای گناه نيز علت اصلی ورود به ورطه گناه و غرق شدن در آن است. خداوند قانوني ‌برای دنيا وضع كرده است. او در كتاب مجيدش فرموده دنيا لهو و لعب است هر چه به آن نزديكتر شوی بيشتر در لهو و لعب غرق می شوی. دنیا كه خود محل غرق شدن در گناه است خواصی دارد كه بايد شناخت. پر است از وسوسه های گوناگون و رنگارنگ كه تنها با شناخت و تقوا می‌توان از بين آنها فرار كرد و اسير شان نشد.

انسان غرق شده در گناه بی تفاوت به اطرافش سر در كار خويش فرو كرده و همچون شئي بي مصرف خود را اسير گناه می كند. رفتار هايش را با هيچ ميزانی نمی توان سنجيد. در هنگام غرق شدن در دريا اگر شانس بياوریم نجات غريقی به فريادمان برسد و نجاتمان دهد و الا كه إنا ... و إنا اليه راجعون. در هنگام غرق شدن در گناه توبه به درگاه بزرگ ترين نجات دهنده كه همانا خداوند است می تواند نجات بخشمان باشد. ای تواب و اي رحيم ما غرق در گناه شده ايم. توبه ما پذير و به راه خودت هدايتمان فرما.